Deep South and all the way up!

Hoi hoi,

Het wordt een verhaal vol met wilde dieren, want man oh man wat heb ik veel wilde dieren gezien! Op 4 januari verliet ik Queenstown voor de Bottom Bus naar Dunedin, een vrij mooie stad zeker voor Nieuw-Zeelandse begrippen. Ze hadden zowaar een aantal mooie oude (eind 19e eeuw) gebouwen. We kwamen vrij laat aan in Dunedin en omdat het snikheet was zijn we met een stel naar de Botanic Garden gegaan om een beetje te chillen. Op de weg terug zijn we de uni gepasseerd en ontzettend veel studentenhuizen. In tegenstelling tot Groningen gaan hier alle studenten tijdens de zomervakantie naar hun ouders, wat de stad nogal een dooie boel maakte.

De volgende dag stond een lange tour op de planning door de Catlins tussen Dunedin en Invercargill, de meest zuidelijke stad op aarde. Het was een prachtige rit door een ruig en onaangetast landschap. Onze eerste stop was bij een oude vuurtoren en hier hebben we zeehonden kunnen spotten. Bij de vuurtoren vertelde de gids dat Antarctica ongeveer 4000km de zee in was. Het is heel gek om je te beseffen dat je dichter bij de zuidpool bent dan bij thuis.
Na de vuurtoren zijn we doorgereden naar een baai waar we een lange wandeling gemaakt hebben over het strand en langs verschillende zeeleeuwen, check nr 2. Vervolgens na weer een prachtig ritje naar de volgende baai waar regelmatig Hector Dolphins gespot worden, en verrek na een hele poos turen en een toiletbezoek was er in een verte inderdaad een vin te zien: check nr 3. Als laatste gingen we naar rotsen wat de broedplaats was van 6 paar Yellow Eyed Pinguins, de zeldzaamste soort pinguïns op aarde. Toen we aankwamen waren ze er niet, het was ook niet echt prime-time dus de kans dat we er een zouden zien was klein. De gids ging toen uitleggen dat er tussen de zwarte lavarotsen versteende, miljoenen jaren oude bomen te bewonderen waren. Een heel gek fenomeen om te zien. Toen, net op het moment dat we wilde vertrekken riep de Department of Conservation (DOC) ranger dat er een pinguïn op de rotsen zat! En inderdaad, heel in de verte zat hij op de kant te chillen. Gelukkig mochten we de (goeie) verrekijker van de ranger lenen en kon ik hem goed zien, check nr 4 (van de 4 voor die dag)!

Vervolgens zijn we doorgereden naar Invercargill, waar we laat aankwamen. En wat een dooie stad zeg, je zou verwachten dat de meest zuidelijke stad en en belangrijk centrum voor de omgeving iets voorstelde, maar helemaal niks noppes nada... Op zich niet erg want de volgende ochtend moesten we om 7.15u in het busje zitten om naar Milford Sound te gaan. Milford Sound ligt in het een Fjordland National Park aan de zuid-west kant van het Zuidereiland. De rit ernaartoe was echt fantastisch! Overal kraakheldere beekjes, duizend watervallen, sneeuw op de toppen, gletsjers, veel groen en prachtige stijle kliffen en de cruise door het fjord moest nog komen! Aangekomen in het kleine haventje zag je meteen de karakteristieke piramidevormige rots van Milford Sound. Vervolgens hebben we twee uur gevaren langs de stijle kliffen, prachtige watervallen en seal colonies naar de Tasman Sea. Het weer was trouwens stralend, wat een uitzondering is voor Milford Sound (50 dagen zon per jaar). Toen we bij de Tasman Sea waren was daar een school met Dusky Dolphins! Ze waren flink aan het springen en aan het meeliften op de boeggolf van de boot, erg tof om te zien!

Na de bootcruise een lange rit terug naar Queenstown om daar een nachtje te slapen en de volgende ochtend door te gaan naar Lake Tekapo. Het was een dag van meer dan 12u in een bus en op een boot zitten dus ik was gesloopt!
Lake Tekapo was ‘niet heel bijzonder’, als jullie het voor het eerst zien vind je het waarschijnlijk prachtig, het is ontzettend blauw, door het gletsjer water een beetje melkachtig en de natuur is rood, dor en droog, maar in vergelijking met de rest was het een beetje medium. Misschien kwam het ook wel omdat ik zo moe was. De dag daarna van Lake Tekapo naar Christchurch gegaan, waar we rond 14u al aankwamen. Christchurch is in 2010 en 2011 getroffen door een reeks aardbevingen en dat was te zien. De ene helft van de stad ligt nog steeds in puin en de andere helft wordt momenteel opgebouwd, again een dooie boel toen we er doorheen liepen. Overall kan je stellen dat de meeste steden in Nieuw-Zeeland niet zo veel voorstellen, we zijn misschien wat dat betreft een beetje verwend in Europa, maar dat de natuur echt ongelofelijk vet is!

Na Christchurch stond Kaikoura op de planning en hier keek ik ontzettend naar uit! Eindelijk meer dagen op een plek, in een rustig dorpje, in een prachtig hostel én: met wilde dolfijnen zwemmen!!

De rit was kort en dus waren we om 11u al in Kaikoura. Op aanraden van Wouter had ik een bed in het Albatross Backpackers hostel gereserveerd en er waren nog 3 anderen die me gingen vergezellen. En wat een top hostel! By far het tofste hostel waar ik tot nu toe ben geweest! Het had een grote woonkamer die erg gezellig wasem je je direct thuis voelde, allemaal kleine schilderijtjes aan de muur, 5 gitaren en ukeleles, trommels, een schilderhoek en een box met speelgoed zoals een rugbybal, jongleerspul etc. En bovenal ik sliep in the Hobbit Hole in een bed dat eruit zag als een Hobbithuisje!:D

Om 12.30u moestuin me melden voor het zwemmen met dolfijnen. Wetsuit aan, instructiefilmpje bekijken en door naar de boot. Het was een flinke vaart voor we eindelijk dolfijnen zagen, letterlijk honderden, en onze eerste duik konden maken. Eenmaal in het water was de zee ruiger dan gedacht, maar nog steeds was het een geweldige ervaring! Ik heb geracet tegen die beesten, rondjes gedraaid en als er een uit beeld was kwam de volgende alweer. Totaal konden we 5x het water in, wat meer is dan ik van anderen hoorden dat zij gehad hadden (meestal 3x) en heb ik 4 duiken gemaakt. Tijdens de laatste was ik zo misselijk van al het zoute water dat ik binnen had gekregen tijdens de eerste keer (verrekte snorkel) dat ik over m’n nek ben gegaan en niet kon zwemmen.

De volgende dag hebben we een kleine wandeling gemaakt naar nog meer zeehonden en ben ik ’s avonds met James en Hannah (een Brits koppel) naar het Pinguin Centre gegaan om de blue pinguïn te spotten. En die bleek recht onder de lifeguard loods te broeden! Ze hadden een speciale wand met glas en bankjes gemaakt en op nog geen 2m zaten ze. Er was een koppel dat een kuiken had en die dus aan het vieren was. Op een gegeven moment kwam er nog een white flipper pinguïn binnen wat een sup specie is van de blauwe en die kreeg een kleine fight met het vrouwtje. Toen dat over was en ze weer zaten te chillen kwam opeens uit een van de boxen onder het raar nóg een pinguïn, een net volwassen jong gekropen en was het feest compleet!

De laatste dag niet veel meer gedaan dan eten, crayfish voor de lunch en ‘s avonds een BBQ georganiseerd door t hostel:) en nu zit ik op de boot terug naar het Noordereiland om een paar dagen in Wellington te verblijven.

Zo het is weer een hele lap tekst geworden, succes daarmee;)
Bye bye, zwaai zwaai!